Nowa regulacja zmienia warunki obrotu energią i gazem, co stwarza nowe wymagania dla uczestników rynku, jak należy się przygotować do wypełnienia obliga obrotu. Praktyka orzecznictwa dopiero rozstrzygnie interpretację nowych przepisów i ich wypływ na istniejące stosunki umowne.

W 2011 zostały zaproponowane zmiany MIFID przez wprowadzenie rozporządzenia Parlament Europejski i Radę Europy nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniające rozporządzenie (EU) nr 648/2012) (Directive on Markets in Financial Instruments, tzw. MIFID 2) oraz Dyrektywę 2014/65/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniające dyrektywę 2002/92/WE i dyrektywę 2011/61/UE (Regulation on Markets in Financial Instruments, tzw. MiFIR). MiFID II i MiFIR II miały obowiązywać już z początkiem 2016 roku, natomiast z uwagi na rozległy zakres regulacji opóźniono obowiązek ich stosowania (zasadnicza cześć regulacji MiFID II ma obowiązywać do 3 stycznia 2018 r.). 
Wyzwanie dla rynku stanowi dyskusja nad rozszerzeniem katalogu instrumentów finansowych o transakcję dotyczących uprawnień do emisji gazów cieplarnianych (w tym transakcji typu spot)  i transakcje pochodnych dotyczących towarów (w tym terminowych transakcji typu forward), które stanowią odpowiedniki (ekwiwalenty) kontraktów zawieranych na rynkach zorganizowanych (rynkach regulowanych, MTF i OTF). Nowe wymagania zmieniają warunki obrotu energią i gazem oraz wykonanie obowiązków obciążających uczestników rynku. Dodatkowym wyzwaniem będzie wpływ nowych regulacji na interpretację nieważności lub bezskuteczności stosownych klauzul umownych funkcjonujących w obrocie prawnym. Rozszerzenie katalogu usług inwestycyjnych nakłada na podmioty obowiązek przeprowadzania  test udziału w rynku i test działalności głównej w wyniku, których zostaną spełnione kryteria pozwalające na stosowne wyłączenia. Regulacja rozróżnia wymagania dla instrumentów towarowych i transakcji na uprawnieniach do emisji gazów cieplarnianych. Zmiana uwarunkowań prawnych nakłada się z obowiązkami wynikającymi z rozporządzeń TPA dla energii i gazu, a w szczególności nowych kodeksów sieciowych, które obowiązują bezpośrednio w Polsce. To w konsekwencji oddziałuje na wskazanie platform obrotu do rozliczeń części transakcji dla energii i gazu. Dla uczestników rynku wprowadza to konieczność audytu prawnego w celu określenia ich statusu prawnego, który powinni uwzględnić w strategiach handlowych i polityce compliance, ponieważ idą za tym określone koszty wpływające na rentowność prowadzonego biznesu oraz status prawny obecnych i przyszłych transakcji.