Jaki transport będziemy wykorzystywać za 10 lat ?


§ paliwa alternatywne – nośniki energii w formie: wodoru, pądu, CNG lub LNG
§ zastrzeżenia do prawidłowości wdrożenia regulacji umożliwiających rozwój rynku paliw alternatywnych
§ nowa strategia regulacyjna dla transportu wykorzystującego paliwa alternatywne


Paliwa alternatywne – nośniki energii w formie: wodoru, pądu, CNG lub LNG
W obszarze transportu drogowego (samochody i kolej) i morskiego (bunkrowanie statków)  rozwija się możliwość wykorzystania paliw alternatywnych: energii elektrycznej, gazu ziemnego w formie (CNG lub LNG), wodoru oraz ekologicznych paliw z dodatkami bio.
Od kilkunastu lat są wdrażane regulacje promujące zakup samochodów ekologicznych, wykorzystanie paliwa alternatywnych oraz rozwój niezbędnej infrastruktury do ich wykorzystania. Dotychczas były to jedynie strategie i miękkie regulacje nie stosowane w praktyce. Natomiast od kilku lat wchodzimy w fazę egzekwowania nowych obowiązków z tym związanych, które są na tyle istotne, że brak ich wykonania rodzi określone konsekwencje (np. obowiązek stosowania pojazdów zeroemisyjnych), obarczone karami za brak wdrożenia. Szczegóły regulacyjne wymagają dostosowania strategii handlu energią elektryczną i gazem (CNG i LNG) w perspektywie potężnie rozwijającego się rynku nowych technologii, na które państwa Skandynawii i Europy Zachodniej od wielu lat przeznaczają ogromne środki i programy pomocowe. Do Polski wchodzą przedsiębiorstwa zagraniczne realizujące strategię  nowej technologii transportu i wykorzystania energii, które natrafiają na szereg regulacji, które muszą spełnić, żeby umożliwić wykorzystania paliw alternatywnych – szczególnym zainteresowaniem cieszy się energia elektryczna, chociaż bardzo atrakcyjne są również rozwiązania dla gazu ziemnego i wodoru. Sukces w nowym obszarze wymaga precyzyjnego zamodelowania biznesu, ponieważ brak należytego przygotowania wydłuża czas i generuje koszty wraz z szeregiem ryzyk prawnych, chociażby kilku sprzedawców na jednym punkcie ładowania lub zarządzania majątkiem  dotyczącym infrastruktury paliw alternatywnych.

Zastrzeżenia do prawidłowości wdrożenia regulacji umożliwiających rozwój rynku paliw alternatywnych

Pojawiły się zastrzeżenia, że  ustawa o elektromobilności nie implementuje prawidłowo wymagań unijnych dotyczących rozwoju infrastruktury paliw alternatywnych, szczególnie dla wodoru, możliwości posiadania drugiego sprzedawcy energii na potrzeby ładowania oraz ładowania statków energią elektryczną. Szereg rozwiązań regulacyjnych dla nowego rynku określają inne przepisy, wspierające wykorzystanie CNG i LNG do transportu.
Projekt budowy jednolitego europejskiego obszaru transportu zakłada stworzenie warunków techniczno- prawnych, zmierzających do zmniejszenia zależności od ropy naftowej poprzez rozwój infrastruktury paliw alternatywnych. Realizacja założeń przyjętych w dyrektywie Parlamentu Europejskiego I Rady nr 2014/94/EU wymaga podjęcia skoordynowanych działań przez wszystkie Państwa Członkowskie. Działania te polegały m.in. na obowiązku przyjęcia Krajowych Ram Polityki. Synchronizacja podejmowanych działań jest istotna m.in. z punktu widzenia rozwijania sieci bazowej TEN-T (transeuropejska sieć transportowa). Termin na implementację przepisów krajowych mijał w dniu 18 listopada 2016 r.
Wdrożenie dyrektywy w Polsce spotkało się ze sporym opóźnieniem. Rada Ministrów przyjęła Krajowe Ramy Polityki Rozwoju Infrastruktury Paliw Alternatywnych dopiero 29 marca 2017 r. Z kolei na uchwalenie ustawy o elektromobilności należało poczekać do 11 stycznia 2018 r. Eksperci ostrzegali, że z uwagi na zbyt szybkie tempo procesu legislacyjnego oraz kontrowersyjne zapisy ustawy, ustawodawca będzie zmuszony do przygotowania niezbędnych poprawek.

W dniu 19 lipca 2018 r. Komisja Europejska poinformowała o przejściu do drugiego etapu procedury o naruszenie prawa UE w związku z niewdrożeniem przepisów dyrektywy zarzucając Polsce:

₋    brak implementacji wspólnych specyfikacji technicznych dla infrastruktury do tankowania wodoru,
₋    brak zapewnienia możliwości zawieranie umów na dostawę energii elektrycznej w punkcie ładowania z dostawcą innym niż ten dostarczający energię elektryczną do gospodarstwa domowego lub obiektu, w którym znajduje się taki punkt ładowania oraz
₋    brak implementacji norm technicznych dla zasilania statków morskich energią elektryczną z lądu.
Ministerstwo Energii odpowiedzialne za właściwe wdrożenie dyrektywy, stoi na stanowisku, że implementacja części przepisów jest nieobowiązkowa (m.in. dotyczących wodoru), w pozostałym zakresie zastosowanie znajdują przyjęte dokumenty i regulacje oraz bardziej szczegółowe prawa energetycznego (np. zasady wyboru dostawcy). W kwestii dotyczącej statków, wskazano na związanie regulacjami międzynarodowymi, które mogą być stosowane bezpośrednio.
Ministerstwo Energii porozumiało się z Komisją Europejskiej w sprawie przyjęcia kompromisowych działań i przyjęło zobowiązanie do aktualizacji Krajowych Ram Polityki i nowelizacji aktów prawa miejscowego w zakresie kompetencji dyrektorów urzędów morskich.

Nowa strategia regulacyjna dla transportu wykorzystującego paliwa alternatywne

Konieczna jest aktualizacji dotychczasowych strategii wykorzystania paliw alternatywnych, pod kontem nowych wymagań regulacyjnych i podatkowych. Biorąc pod uwagę wyzwania prawne dotyczące zarządzania majątkiem i infrastrukturą paliw alternatywnych, konieczne jest wsparcie eksperckie wiedzą branżową dla regulacji energetycznych, w tym transportowych. Nasze dotychczasowe doświadczenia pokazują korzyści płynące z prawidłowego stosowania regulacji, ponieważ zaniedbania w tym obszarze mogą doprowadzić do poważnych ryzyk podatkowych i regulacyjnych. Zapraszamy do kontaktu, osoby zainteresowane szczegółowymi zagadnieniami związanym z regulacyjnym wdrożeniem nowych technologii transportowych i energetycznych.